GRAAFSCHAPSRIT 12-13 AUG MTC VLAANDEREN

Verkenning foto-reportage

De Schelpe  Eernegemweg – 8490 Snellegem (Jabbeke)

Zat 10.00-15.00 zonder ronde 18.00 uur – Zon 09.00- 12.00 zonder ronde 15.00 uur

6 euro – 4 euro voor VMBB/BMB licentiehouders: drink – badge

Ronde ± 155 km – bepijld en op GPS garmin –

Later word meer details betreffende de rit meegedeeld. 

De graafschapsrit van MTC Vlaanderen.

Wegen zijn goed berijdbaar en zijn een mix van kleinere en grotere wegen.

bekers en prijzen zondag tussen 16.15 en 16.30 uur

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. - 053/21.60.44 - 0497/344.190

Een euro per inschrijving wordt geschonken aan Motorrijders Met een Hart

www.mtc-vlaanderen.be –

TELT VOOR VMBB/BMB - ERVARING – MOOIE BEPIJLDE  RIT

DEZE RIT STAAT OPEN VOOR ALLE MOTORRIJDERS,

IN CLUBVERBAND OF INDIVIDUEEL.

GRAAFSCHAPSRIT  ROUTE BESPREKING (IN HET KORT)

Onze rit vertrekt te Snellegem; zaal de Schelpe. Vandaar richting Loppem . Via Waardamme begeven wij ons

richting Ruddervoorde om Via Wingene ons meer toeristische baantjes leid.

Via Maria Aalter steken wij de E40 over. Vele baantjes leiden ons tenslotte naar Eeklo.

Café Sparrenhof. Men kan parkeren voor of achteraan. Dit is het lokaal van MC Meetjesland.

Hier heeft ook traditioneel het Kersttreffen plaats . Al bijna 40 jaar ondertussen.

Dan richting St Laureins  Of beter rond St Laureins. Wij trachten immers zoveel mogelijk de centra te

vermijden tenzij het echt niet anders kan.

Dan komen wij in Zeeuw-Vlaanderen met een halte te Aardenburg. De oudste stad van Zeeuws-Vlaanderen.

Richting Sluis, waar wij aan de kant binnen en weer buitenrijden. Wie graag een bezoekje brengt kan dit hoor.

Sluis, St Anna ter Muiden, en zo naar Middelburg welke ons weer in West-Vlaanderen brengt.

Moerkerke, Damme.  Wij rijden wel bewust niet in het centrum van Damme. Het kan daar wat te druk zijn

om veel moto’s door te sturen. Toch raden wij u ook aan,

wanneer u nog voldoende tijd heeft, hier toch even halt te houden.

Dan parallel met de Brugse vaart rijden wij naar St Kruis Brugge naar de 3^e en laatste halte. U komt dan in ons

West-Vlaams lokaal de Arend; Klik hier en u heeft al een idee wat een mooie stopplaats dit wel is.

Met achterliggend gezellig buiten terras.

Door werken zijn wij wel even verplicht om een 6-tal km grote baan in te lassen. Maar niet getroost.

Men komt dan weer in een mooie streek van Varsenare en nog wat rijden en men is binnen.

Het is niet nodig snel te rijden. Gewoon even rekening houden met de toeristische baantjes

n niet te veel tijd verliezen aan de haltes.

Ook onze dank aan alle medewerkende gemeentebesturen en zeker aan

MTC Zeeuw-Vlaanderen die ons enkele Tips hebben gegeven.

GRAAFSCHAPSRIT  ROUTE BESPREKING

Toeristische informatie

SNELLEGEM

Hier is het vertrek en aankomst. De “Snellegem” naam komt van de Germaanse naam Snello, het suffix -inga en het toponiem heem en betekent dus "woonplaats van de lieden van Snello".

Snellegem was reeds in de vroege middeleeuwen een Merovingisch kroondomein. Het Oosthof , waar wij langs rijden, was daarvan de centrale hoeve. Het is vanuit Snellegem dat later de omliggende parochies van Jabbeke, Varsenare, Zerkegem, Sint-Andries en Sint-Michiels werden gesticht. Snellegem zelf bleef echter altijd een landbouwdorp.

Bezienswaardigheden[

Het Oosthof,

De Sint-Eligiuskerk, Ook in het begin van de ronde, met een romaans gedeelte uit 1150, en ernaast een recentere beuk uit 1893

De Boerenmolen: voormalige windmolen (stenen romp is bewaard) en watermolen op de Walebeek, met molenvijver (thans visvijver

LOPPEM

Een oude vermelding van de naam Lophem vindt men al terug in een oorkonde uit 1108. In oktober 1918, tijdens de bevrijding na de Eerste Wereldoorlog, vestigde koning Albert I zich op het kasteel van Loppem.

Bezienswaardigheden

Sint-Martinuskerk (met achthoekige torenspits).

Kasteel van Loppem, neogotisch, met kasteelpark en doolhof (1873).

MARIA-AALTER

Maria-Aalter, soms ook Sint-Maria-Aalter , ligt in een bosrijke omgeving in Zandig Vlaanderen. ] 

Geschiedenis

Hoewel in het gebied rondom Maria-Aalter al sinds de middeleeuwen enkele verspreide boerderijen stonden, werd het gebied in 1578, toen de geuzenoorlog woedde, verlaten. De huidige kern ontwikkelde zich pas vanaf het begin van de 19e eeuw, hetgeen uiteindelijk resulteerde in de bouw van een eigen kerk. De bewoners werden door de betere klassen laagdunkend  'bosmensen' genoemd. Dit misprijzen duurde nog tot de eerste helft van de twintigste eeuw. Vanuit de streek vond een massale emigratie naar Amerika plaats.

De naam "Schuurlo" werd reeds in 1375 vermeld in verband met weiland en vijvers, iets wat u merkt tijdens de rit,

EEKLO

De naam kan gesplitst worden in twee delen: eke en lo. Het eerste deel verwijst naar de eik, terwijl lo een bosje dat op zandgrond gelegen is aanduidt.

De naam Eeklo verwijst dus naar een op zandgrond gelegen eikenbos, of dat gekenmerkt werd door een opvallende eik. Gelegen langs de weg boven op de zandrug die de streek doorkruist van west naar oost, vormde dit een duidelijk herkenningspunt voor de reizigers. Zo werd de benaming eke-lo een plaatsaanduiding.

In 1240 ontvangt Eeklo stadsrechten.^[2] De stad behoort dan toe aan de graven van Vlaanderen, Tijdens de godsdienstoorlogen van de 16de eeuw belandt Eeklo in de frontlijn tussen het protestantse noorden en het katholieke zuiden en worden zware verwoestingen aangericht. De bevolking vlucht en een tijdlang ligt Eeklo er zelfs zo goed als verlaten bij. Dit is een van de redenen waarom de stad nog weinig middeleeuwse gebouwen telt.

Hier onze eerste Halte

SINT-LAUREINS 

Ligt in de regio Meetjesland, in het noordwesten van de provincie, tegen de grens met Nederland. De uitgestrekte agrarische gemeente telt ruim 6500 inwoners is vooral bekend om zijn polders, kreken en waterlopen. Het Leopoldkanaal loopt door deze gemeente.

De kreken van Sint-Laureins (Sentse kreken) die getuigen van de overstromingen vanaf de 12e eeuw. Moeraskoorts kwam hier vaak voor. De Roeselarekreek bedekt het in de 14e en 15e eeuw door overstromingen verdwenen dorp Roeselare.    

AARDENBURG

De Westpoort of Kaaipoort is de enige nog intacte stadspoort. Ze stamt uit 1650 en wordt Kaaipoort genoemd omdat ze vroeger op de haven uitkwam. Deze werd in 1813 gedempt. De onderdoorgangen voor de voetgangers zijn aangebracht in 1925. De Westpoort is laag, aangezien ze oorspronkelijk in de wal was ingebouwd en daar niet boven uit kwam.

Aardenburg was al bewoond in de Middensteentijd, maar werd pas een werkelijk grote nederzetting in de Romeinse tijd, toen na 174 een castellum werd gebouwd voor de kustbewaking van de grenzen van het Romeinse Rijk. Aardenburg lag toen nog aan een riviertje, dat een verbinding met de zee gaf. Dat Aardenburg in die tijd 'Rodanum' zou hebben geheten, is een aantrekkelijke maar nog niet bewezen hypothese.

Het fort werd omstreeks 225 verlaten; het bewijs hiervoor is dat toen een burgerlijk tempeltje is gesticht binnen de militaire muren. Tussen 260 en 274 in de tijd van het Gallische keizerrijk was Aardenburg weer in gebruik als fort. Het werd ontruimd doordat het natuurlijk milieu veranderde. Een aanval van Germaanse stammen kan eveneens een rol hebben gespeeld.

De archeologische site beslaat een oppervlakte van ongeveer 1 km²; een deel van het fort is zichtbaar, maar de meeste vondsten zijn overgebracht naar het museum.

Rond 1956 werden opgravingen verricht waarbij vuurstenen voorwerpen uit 5000 v.Chr. werden ontdekt. Ook de Romeinse nederzetting werd toen gevonden. Veel vondsten zijn terechtgekomen in het archeologisch museum dat in 1969 werd geopend.

Aardenburg is een schilderachtige plaats met een groot aantal bezienswaardige gebouwen. Vooral aan de Weststraat vindt men een aantal oude huizen. Het historische karakter van het stadje heeft ook kunstenaars aangetrokken. Zo vindt men er een aantal galerieën.

De Kikkerfontein op het Kaaiplein die verwijst naar de bijnaam van de Aardenburgers, die kikkers genoemd worden. Deze naam is afkomstig van het groene uniform van de plaatselijke fanfare. De inwoners van Aardenburg hebben de naam kikkers als geuzennaamaangenomen. De fontein toont karakteristieke inwoners van de belangrijkste kernen van de voormalige gemeente Aardenburg, uiteraard in de vorm van waterspuwende kikkers.

Wij rijden via de Kaaipoort naar de Halte aldaar en zien op de karking de kikkerfontein.

Onze tweede Halte

SLUIS

Sluis is vermoedelijk omstreeks 1280 gesticht door de Vlaamse graaf Jan I van Namen en had van oorsprong de naam Lamminsvliet. In 1324 kreeg Sluis echter zijn huidige naam. De stad heeft haar ontstaan te danken aan het verzanden van het Zwin. Hierdoor werd de rechtstreekse verbinding van de belangrijke handelsstad Brugge met de zee geblokkeerd en werd Sluis de belangrijkste voorhaven van Brugge

De bloeitijd van Sluis duurde tot ongeveer 1450, waarna een snel verval intrad ten gevolge van de verzanding van het Zwin.

• In het kleinschalige historische centrum van Sluis bevindt zich het enige Nederlandse belfort. In dit gebouw bevindt zich ook een historisch museum.
• De historische stad Sluis had eertijds een rechtstreekse verbinding met de Noordzee en de Westerschelde via het Zwin. Als overblijfsel van het Zwin kan de Damse Vaart gelden, wat een kanaal is dat geleidelijk de plaats van de natuurlijke waterloop heeft ingenomen, toen deze geleidelijk verzandde. De Damse Vaart loopt dood in Sluis
• De Stadswallen van Damme, resterende stadsomwalling en natuurgebied.
• De Damse Vaart, afgelijnd met bomen, verbindt Brugge met Damme en loopt verder naar Sluis. Het werd onder Napoleonboot Lamme Goedzak, naar een karakter uit de roman over Tijl Uilenspiegel, brengt toeristen van Brugge naar Damme. Wanneer de vaart in de winter dichtvriest, is het mogelijk van Brugge naar Sluis te schaatsen wat dan ook door vele toeristen wordt gedaan.
• Het Uilenspiegelmuseum brengt 5 eeuwen Uilenspiegel in beeld. Sinds de 17de eeuw heeft Damme een sterke Uilenspiegeltraditie. Als symbool van de Vlaamse volksziel, ontembare geus en fratsenmaker, dwaalde hij er met Nele en Lamme Goedzakbibliofiele uitgaven, prenten, beeldhouwwerken, geplaatst in hun cultuurhistorische context, met deze verschillende gezichten van Uilenspiegel kennismaken.
• De spookbruggen van Varsenare waren twee bruggen die van 1976 tot 2011 onafgewerkt in het landschap stonden, zonder dat er een weg over liep.^[2]

De aantrekkingskracht van Sluis komt voort uit het feit dat de winkels op zondag geopend zijn. Vroeger waren sommige producten in Nederland goedkoper of in België verboden en dat verhoogde de aantrekkingskracht.

Kenmerkend was ooit het grote aantal seksshops, in een tijd dat deze in België nog niet voorhanden waren.

MIDDELBURG (België)

Is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de Maldegem. Middelburg ligt in het noordwesten van de provincie, in het Meetjesland, tegen de grens met Nederland.

Middelburg was oorspronkelijk een bezit en landbouwuitbating van de Abdij van Middelburg in de Zeeuwse hoofdstad. Circa 1427-1433 verkocht de abdij Middelburg echter aan Colard de Fever, een poorter van Brugge. Na diens dood werd Middelburg door zijn weduwe, Margaretha Bladelin, aan haar broer Pieter Bladelin verkocht. Dit gebeurde in elk geval voor 1444. In dat jaar droeg Bladelin immers zijn Middelburgse gronden en bezittingen in leen op aan de toenmalige graaf van Vlaanderen, Filips de Goede.                                                     

Deze leenverheffing vormde echter nog maar het begin van Bladelins plan: de uitbouw van een volwaardige nieuwe stad. Als Bourgondisch staatsambtenaar en vertrouweling van de hertog (Bladelin werd, na een korte periode in dienst van de stad Brugge te hebben gestaan, in 1441 algemeen-ontvanger van de Bourgondische financiën) stond hij in een uitstekende positie om daartoe de benodigde privileges van zijn broodheer te verkrijgen.

Pieter Bladelin, heer van Middelburg, stierf uiteindelijk kinderloos te Brugge in 1472. Hij werd nadien in de Middelburgse kerk begraven. Vlak voor zijn dood had hij van de nieuwe Vlaamse graaf, hertog Karel de Stoute, nog de toelating verkregen om bij testament over Middelburg te mogen beschikken. Zijn testamentair aangeduide erfgenaam Jan IV de Baenst raakte echter in een slopend proces verzeild met de (via de familie van Bladelins vrouw) natuurlijke rechthebbende erfgenaam, Joos II van Varsenare. Uiteindelijk besloten beide partijen de stad in 1476 aan Willem Hugonet, de kanselier van Karel de Stoute, te verkopen. Na Hugonets dood in 1477 kwam de heerlijkheid en stad van Middelburg achtereenvolgens in handen van verschillende adellijke families, waaronder de Arenbergs en de de Merodes.

Evolutie[bewerken]

Middelburg is nooit uitgegroeid tot een stad; de historische gebouwen zijn verdwenen met uitzondering van de huidige kerk. Maar ook deze is sinds de 15de eeuw sterk gewijzigd. In 1797 werden de kapittels afgeschaft door de Franse Revolutie. Het kasteel en de dorpskern van Middelburg zijn samen beschermd als archeologische zone.^[1]

Kanunnik Jozef Olivier Andries, pastoor van Middelburg, was in de 19de eeuw de initiatiefnemer om een godshuis te bouwen in Sint-Laureins, en tot het graven van het Leopoldkanaal.

Bezienswaardigheden

De Sint-Petrus en Pauluskerk werd driemaal in haar geschiedenis deels vernield door oorlog en geweld. Een eerste maal in 1477 na de dood van Willem Hugonet, heer van Middelburg. Toen kwamen de inwoners van het naburige Heille naar de kerk afgezakt om er de kerkschatten terug op te eisen die Pieter Bladelin destijds, bij de afschaffing van hun eigen parochie, naar de Middelburgse kerk had overgebracht. Daarbij werd het overige kerkinterieur kort en klein geslagen, en de baljuw van Middelburg werd bijna in de kerk door de massa gelyncht. Een tweede maal werd in 1581 door beeldenstormers zware schade toegebracht. Pas in 1604 kon de kerk weer gebruikt worden voor de eredienst. Een derde maal, tijdens de gevechten bij de geallieerde opmars van 1944, was er opnieuw grote schade.

Het kerkgebouw werd in 1936 gedeeltelijk als monument beschermd^[2]. Sinds 2003 is de totale kerk met het kerkhof beschermd^[3].

Een bezoekerscentrum gevestigd aan de Groene Markt in Middelburg schenkt op verschillende manieren aandacht aan de bijzondere geschiedenis van het dorp dat ooit een stad was.^[4]

MOERKERKE

 is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Damme. In de Middeleeuwenwas dit een levendig dorpje bestaande uit vooral handelaars. Daar kwam verandering in na de verzanding van het Zwin.

Moerkerke is ontstaan in het jaar 1110. De naam Moerkerke komt van kerk in het moeras. In de vroege Middeleeuwen viel Moerkerke onder het bestuur van Oostkerke maar in 1350 gaf de burgemeester van Oostkerke de parochie van Moerkerke haar onafhankelijkheid.

Het kasteel van Moerkerke werd recent gerestaureerd. Het is niet het enige kasteel in de streek rond Moerkerke: ook in Sijsele en in Vivenkapelle staan kastelen.

DAMME 

Is een plaats en stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad is een toeristische trekpleister met veel oude gebouwen.

Vanaf midden 11e eeuw verzandde de waddenzee voor Brugge geleidelijk, maar in de eerste helft van de 12e eeuw kreeg Brugge nogmaals een directe verbinding met de Noordzee: overstromingen hadden een diepe en brede geul achtergelaten, het Zwin. Aan het Zwin ontstond de haven van Letterswerve (toltarief Diederik van Elzas circa 1160). Op het einde van de vaargeul werd later ter beveiliging van het hinterland door Filips van de Elzas een dwarsdamgebouwd in het jaar 1168. Achter de dam ontstond een nieuwe haven, Damme (stadsrechtencirca 1180). Damme behoort hiermee tot de reeks van de havensteden die door de Vlaamse graven Diederik van de Elzas en Filips van de Elzas ter bevordering van het economische leven langs de Noordzeekust gesticht werden. Andere steden die tot deze reeks behoren.

In de 13e eeuw werd de Lieve gegraven, een kanaal dat Damme met Gent verbond. In 1213 vond hier de Slag bij Damme plaats, tussen de legers van Engeland en Frankrijk.

Langs het Zwin ontstonden geleidelijk ook kleinere havens: Monnikerede (al lang verdwenen), Hoeke, Muide (nu Sint Anna ter Muiden) en ten slotte Sluis. Door verdere verzanding van het Zwin verloor Damme haar rol als haven die werd overgenomen door Sluis.

Hier werd ook Tijl Uilenspiegel geboren, de held uit de roman van Charles de Coster.

Verder is er nog de kern Den Hoorn (Sint-Rita) in Moerkerke. Het middeleeuwse stadhuis, een mooi voorbeeld van Brabantse gotiek.

Daar het hier toeristisch druk kan zijn hebben wij het centrum vermeden, maar voor wie dit wenst zeker een bezoekje waard.

DAMSE VAART (2006)

SINT-KRUIS

Sint-Kruis, in de middeleeuwen bekend als Gera, ontstond uit Weinebrugge, het huidige Sint-Michiels, en niet uit Sijsele, zoals lange tijd werd aangenomen.^[1]

Sint-Kruis werd voor het eerst vermeld in een akte van 1089 en ook in een akte van het Sint-Donaaskapittel dat dateert uit de dertiende eeuw (en verkeerd werd gedateerd als zijnde van 961). Een kapel, gewijd aan het Heilig Kruis, was er toen al opgericht. De gemeente kende weldra vijf hoofdwegen, waarlangs zich de bewoning ontwikkelde: de Aardenburgse Weg Noord, de Aardenburgse Weg Zuid, de Brieversweg, de Antwerpse heerweg (thans Maalse Steenweg) en de Damse heerweg (thans Polderstraat).

Na de aanleg van de tweede stadsomwalling werd de parochie Sint-Kruis in twee gedeld: Sint-Kruis-binnen-Brugge (later de Sint-Annaparochie) en Sint-Kruis-buiten-Brugge. Het grondgebied viel onder het rechtsgebied van vijf verschillende heerlijkheden: het Proosse, het Kanunnikse, het Sijseelse, Male en Vive.

In St Kruis is ons West-Vlaams lokaal café De Arend

VARSENARE 

Geschiedenis[bewerken]

Op de plek die nu Varsenare heet, was er al bewoning in het IJzertijdperk.^[1]. Er was een eerste nederzetting van Keltische oorsprong drie eeuwen voor Christus en vervolgens van Moriners. In de Romeinse tijd heette de nederzetting Fraxinaria.

Varsenare werd met de naam Fresnere voor het eerst officieus vermeld in 900 in de Pagus Flandrensis en voor het eerst officieel in 1003 in een oorkonde van graaf Boudewijn IV. Na korte tijd, in 1046, werd het Varssenaere.

Gedurende het hele ancien régime behoorde Varsenare tot de ambachten van Straten en van Varsenare, en werd door de heren met die namen bestuurd, gevolgd door de heren van Gistel en de l'Espée. In 1796 werd Varsenare onderdeel van het kanton Houtave en in 1800 werd het een zelfstandige gemeente en dit tot aan de fusie met Jabbeke in 1977.